τα έριχνα στις θάλασσες της φαντασίας
και ονειρευόμουν ταξίδια σε άγνωστε χώρες.
Μεγάλωσα
Η ρότα της ζωής με έβγαλε αλλού
τα ταξίδια που τόσο πολύ ονειρευόμουν
έμειναν α-ταξίδευτα μαζί με τα καραβάκια μου
κλεισμένα μέσα σε ένα χάρτινο κουτί.
Μια μέρα απο μια απροσεξία, το κουτί έπεσε
πάνω στην αναμμένη σόμπα
Μαντέψτε
πήραν όλα φωτιά, έγιναν στάχτη
Τότε κατάλαβα πως...
Κανένα όνειρο δεν χτίζεται
πάνω σε εύφλεκτα υλικά.
(Μαρία Λαμπράκη)Συνθέτης: Ανδρέου Γιώργος
Στιχουργός: Καρασούλος Παρασκευάς
Μκρή Πατρίδα
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
που τα ‘ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ’ άφησε ν’ ανθίζουν μες την πέτρα
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ’ αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν’ ανασάνει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
