Μάνος Χατζιδάκις -Οδός Ονείρων

«…ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΜΥΘΟ ΚΑΙ ΤΟΝ 

ΦΤΙΑΧΝΩ. ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΑΡΧΙΖΕΙ Η 

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ…» ΜΑΝΟΣ 

ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

Πηγή /http://www.manoshadjidakis.gr/



     Δίχως τη δική σου αγάπη δύσκολα περνά ο καιρός. 
Δίχως τη δική σου αγάπη είναι ο κόσμος πιο μικρός....

Ο Ιούνιος του Μάνου ...
Ο Ιούνιος της Απουσίας ..
Μάνος Χατζιδακις  (Ξάνθη 23 Οκτωβρίου 1925 – Αθήνα 15 Ιουνίου 1994) 

Κολυμπούσε ενάντια στο ρεύμα, όπως οι  πέστροφες

'Επνεε πότε ράθυμα και πότε νωχελικά 

πότε βίαια και καταλυτικά όπως οι Ανεμοι

Δε χωρούσε πουθενά σε κανένα σχήμα 

όπως η θάλασσα ''Θάλασσα πλατιά
σ’ αγαπώ γιατί μου μοιάζεις
θάλασσα βαθιά
μια στιγμή δεν ησυχάζεις
λες κι έχεις καρδιά
τη δικιά μου την μικρούλα την καρδιά''

Εξαπλωνόταν και εισχωρούσε στις ζωές των άλλων με μύριους τρόπους /όπως τα όνειρα ...

Μας  οδήγησε στην ''Οδό ονείρων'' /εκεί κατοικούν όλοι εκείνοι που  κατάλαβαν πως /για να διασωθούν απο την ερημία τους /την ερημία της ψυχής τους εννοώ /έπρεπε να γίνουν ''δότες'' /επαίτες της Αγάπης που έγιναν δότες και σώθηκαν.

Η Χρυσούλα Ζώκα στην Οδό Ονείρων

 

ΜΑΡΩ ΚΟΝΤΟΥ, ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ, ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ''ΟΔΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ'' (1962)

''Οδός ονείρων ''

Η Οδός Ονείρων ήταν μια ιστορική 

μουσικοθεατρική παράσταση που 

ανέβηκε τον Ιούνιο του 1962 στο θερινό 

θέατρο "Μετροπόλιταν" της  Αθήνας.

Το ίδιο όνομα φέρει και ο ιστορικός δίσκος 

με τη μουσική και τα τραγούδια της

 παράστασης  που έγραψε ο Μάνος   Χατζιδάκις.

Συντελεστές 

Η Οδός Ονείρων θεωρήθηκε ως μια 

απόπειρα ανανέωσης της επιθεώρησης 

για την οποία συνεργάστηκαν ο Μάνος 

Χατζιδάκις, οΑλέξης Σολωμός, ο Μίνως 

Αργυράκης και ο Μανώλης Καστρινός. 

Πρωταγωνιστούσαν ο Δημήτρης Χορν, η 

Ρένα Βλαχοπούλου, η Μάρω Κοντού, η 

Ζωή Φυτούση, ο Λάκης Παππάς, ο 

Γιώργος Εμιρζάς, ο Γιώργος 

Κωνσταντίνου και πολλοί νέοι--τότε--

ηθοποιοί. 

Χόρευαν ο Μανώλης 

Καστρινός και η Χρυσούλα Ζώκα. 

Έκτακτες εμφανίσεις πραγματοποίησαν η

 Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Νάνα 

Μούσχουρη και ο Ευγένιος Σπαθάρης με 

τον Καραγκιόζη του.

Γεια σας

Ήρθα για να σας δείξω ο ίδιος την οδό ονείρων

Δεν ξεχωρίζει

Είναι ένας δρόμος σαν όλους τους άλλους

δρόμους της Αθήνας

Είναι ας πούμε – ο δρόμος που κατοικούμε

Μικρός, ασήμαντος, λυπημένος, τυραννικός

μα κι απέραντα ευγενικός

Έχει πολύ χώμα, πολλά παιδιά

πολλές μητέρες μα και πολύ σιωπή

Κι όλα σκεπασμένα 

από έναν τρυφερό μα κι αβάστακτο ουρανό

Εδώ σ’αυτόν τον δρόμο γεννιόνται και πεθαίνουν 

τα όνειρα τόσων παιδιών

ίσαμε την στιγμή που η αναπνοή τους

Θα ενωθεί με τ’ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου 

και θα χαθεί

Όμως την νύχτα δεν τους πιάνει ο ύπνος

Κι όταν δεν ονειρεύονται – τραγουδούν

ΔΗΜΗΤΡΗΣ  ΧΟΡΝ-ΟΔΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ 

Το Πάρτυ-Στίχοι -Μουσική :Mάνος 

Χατζιδάκις

Αυτή η γειτονιά είναι για όλους μας ένα κλουβί,

κανείς δε ζει αληθινά αυτό που θα θελε να ζει,

γιατί το όνειρο είναι μια στιγμή

κι όλες οι άλλες οι στιγμές απελπισία

μέσα σ αυτό το δρόμο γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε,

μαζί με μας και τα όνειρά μας, μαζί με μας και τα παιδιά μας.

Γι' αυτό ένα πάρτι σ αυτό το δρόμο

είναι κάτι πιο λυπητερό κι από το θάνατο,

είναι ένα γραμμόφωνο που ολοένα ξεκουρδίζεται,

δυο ιδρωμένα χέρια στο άσπρο φόρεμα ενός κοριτσιού,

ένας σκύλος που απορεί,

ένα ποτήρι αδειανό στην άκρη της αυλής μου,

μια κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά της,

ένας κρυφός αναστεναγμός,

ένα αρπαχτικό βλέμμα θηρίου που δεν τολμάει να αγγίξει,

ένα κλουβί στην πόρτα σου με ένα πουλί που κοιμάται

Γι' αυτό ένα πάρτι στο δρόμο των Ονείρων

είναι στιγμή πιο θλιβερή κι απ' τη στιγμή του ονείρου,

είναι ένα ξέφτισμα ζωής,

ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των αγγέλων.

Κοιτάχτε τούτο το κλουβί

είναι λιγάκι πιο μεγάλο από την καρδιά μου,

κι όμως δεν μπορεί να χωρέσει την αγάπη μου,

κοιτάχτε και τούτο το κορίτσι

θα του χαρίσω το κλουβί κι ένα τραγούδι θα μου πει&

για το πουλί που χάθηκε, για το πουλί που πια δε ζει.

Πάω να πω στον ουρανό, πάω να πω στο σύννεφο

Πάω να πω στον ουρανό, πάω να πω στο σύννεφο

Το πουλί δεν πιάνεται, το παιδί δε χάνεται

πάνω απ' τον ουρανό

Το πουλί δεν πιάνεται, το παιδί δε χάνεται

πάνω απ' τον ουρανό

Μέσα από τον άνεμο, άνθισε χρυσάνθεμο

Μέσα από τον άνεμο, άνθισε χρυσάνθεμο

Πέφτουν πέταλα στη γη, πάν' να βρούνε το πουλί

σκοτωμένο που λαλεί

Πέφτουν πέταλα στη γη, πάν' να βρούνε το πουλί

σκοτωμένο που λαλεί.

"Μάνος Χατζιδάκις"

Μάνος  Χατζιδάκις -Αν ήταν φυσικό φαινόμενο /θα ήταν μια ποτιστική βροχή Φθινοπώρου ή 'Ανοιξης

Αν ήταν παιδικό παιγνίδι/ θα ήταν ατίθασος χαρταετός που απέφευγε τα ηλεκτροφόρα σύρματα /για να ταξιδέψει ελεύθερα στον Γαλαξία 

Aν ήταν ουράνιο σώμα θα ήταν σίγουρα Φεγγάρι...

''Το φεγγάρι σ΄αυτόν τον τόπο

 είναι πολύ κοντά στους ανθρώπους και 

κυρίως στους νέους. Καμιά φορά, όταν το

 φεγγάρι κάνει τον κύκλο, την νύχτα όλα 

παίρνουν ένα ψεύτικο πρόσωπο... 


Κοιτάξτε αυτό... Είναι ένα χάρτινο φεγγάρι... Ο έρωτας θα το κάνει πραγματικό...

Ο Μάνος Χατζιδάκις /είχε μια στάση ζωής που πολλοί  εμίσησαν  και είχε μια στάση Ονείρου που έβαζε όλο και πιο μακριά /τα όρια για τους υπόλοιπους.

Μοναχικός/ αλλά ,όχι ,με την τρέχουσα έννοια /όλη του η ζωή ήταν μια απόλυτα προσωπική επιλογή.

Ενας Αριστοκράτης του πνεύματος Αταλάντευτος και αξιοπρεπής .

Αντρας όσο έπρεπε-Ελληνας όσο 'Αντεχε .

Παραθέτω αποσπάσματα απο δηλώσεις του Μ.Χατζιδάκι

''Δεν έχουμε πολιτισμό και η απόδειξη 

είναι ότι έχουμε υπουργείο Πολιτισμού.''

''Δεν νομίζω ότι κινδυνεύουμε ως 

Έλληνες, 

αλλά ως ελληνολάτρεις.''

Πάντα μ’ απασχολούσε το γνωστό 

εμβατήριο “Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει”.

 Έλεγα,

 μέσα μου, εφόσον η Ελλάδα δεν πεθαίνει 

ποτέ, πάει να πει πως και ποτέ δεν θα

 αναστηθεί.

Δε μ’ αρέσει να παριστάνω τον πολύ 

Έλληνα. Θέλω να είμαι όσο είμαι. Καιρός  

είναι η

έννοια  Ελληνας να δώσει τη θέση της στην 

έννοια Ανθρωπος.

 Και τότες πιστεύω

 πως θα συνδεθούμε με μια πιο βαθιά 

παράδοση που, κατά σύμπτωση, είναι κι

αυτή γνησίως ελληνική.

Νιώθω Έλληνας αν αυτό σημαίνει 

Ευρωπαίος. Κι Ευρωπαίος, αν αυτό

 συμπεριλαμβάνει

την ελληνικότητά μου.

Τελικά πήρε την Κάρτα του Κυρίου Νόλλ/είχε ωστόσο φροντίσει να διαφυλάξει για άλλη μια φορά τον εαυτό του /απο τους Αναιδείς ...

ΝΑΖΙΣΜΟΣ
«Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια, αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια».
«Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία».

Ο Μάνος Χατζιδάκις είναι πάντα εδω/για

να μας ταξιδεύει μέσα απο την μουσική 

του /στην ''Οδό Ονείρων'' .


Εκείνη τη μουσική που /ήρθε πολλές

φορές και χάιδεψε την ψυχή μας 

Ομόρφηνε τη νιότη μας .


Και έρχεται ξανά για να μας δώσει φτερά 

...Να μας πάει μια βόλτα στο φεγγάρι ...

Πηγή φωτογραφίας http://istorikesphotografies.blogspot.gr/

Κάπου το '54. Όταν το φεγγάρι ήταν κάτι 

σαν μαγικός κήπος και οι αστροναύτες 

δεν είχαν τραυματίσει θανάσιμα την 

παραδοσιακή μας αντίληψη περί 

σελήνης.


Το φεγγάρι έφηβος σκληρός 

στους ξυλοκόπους. Στο φεγγάρι ένας 

ναύτης στα κάτασπρα ντυμένος, με τα 

κορίτσια να κλαίνε στα κατάρτια.

Το  φεγγάρι μ' ελαιώνες από χρυσές ελιές 

και μεταξένιους δυόσμους...

Άξιζε μια βόλτα

 εκεί πάνω. Κατά τ' άλλα, μια προσπάθεια

 να συνθέσω ποιητικό ζεϊμπέκικο κι όχι 

να αντιγράψω ή να συνεχίσω την 

παράδοση του είδους.

Σχόλια του Μάνου για το τραγούδι του 

"Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι"