 |
| Δίπλα στη θάλασσα... Αμήχανη να κοιτάζω τα φώτα της νύχτας Καθώς καθρεφτιζόταν στα νερά της Xιλιάδες σπαρμένα μάτια παντού... Ο κόσμος ξημερώνει... Πέρα απο τις γραμμές των οριζόντων Φεγγοβολούσε το πρώτο φως της Αυγής Θεέ μου (είπα) Τόση ομορφιά πως να χωρέσει μέσα μου; |
 |
| Τα χέρια όπως πάντα τους αβέβαια Το χάδι μετέωρο στους κραδασμούς των κυμάτων Οι λέξεις κρύβονται πίσω απο τον μπερντέ του καπνού Ενα τσιγάρο σιγοκαίει στο τασάκι Για όλα είπαμε ή σχεδόν για όλα... Κανείς, όμως, δεν τόλμησε να πει μια λέξη Σ' αυτή την πόλη των εκατομμυρίων μόνων... |
 |
| Σε λίγο ξημερώνει... Αντίο Χάρηκα μια βιαστική αγκαλιά... Κανείς δεν είπε Κανείς δεν τόλμησε Κι έμεινε το φιλί αταξίδευτο Στην άκρη των χειλιών μας Να κόβει σαν γυαλί Και τώρα; Κάθε φορά που μιλώ για σένα Ματώνουν οι λέξεις. (Μαρία Λαμπράκη) |
Έρωτας είναι
Τα μάτια σου κι η θάλασσα
απέραντό μου γίνε
Έρωτας είναι
το κύμα που λαχτάρισε
ν' ακούσει αυτό το μείνε
Απόψε....
