Για τα μάτια σου / μόνο...

-Να με κοιτάς (είπες)
-Να κάθεσαι και να με κοιτάς
-Τι θέλεις να δω;
Ο Παράδεισος είναι στα μάτια
Αυτό έκανα
Κι έγιναν άξαφνα λίμνες /τα μάτια σου
που μέσα τους καθρεπτίζονται
όλες οι αισθήσεις μου/ παραδομένες.

Δάγκωσα το μήλο της ''αμαρτίας'' 
και χάρηκα την ''πτώση'' μου
Τώρα ξέρω τι σημαίνει
έκπτωτος άγγελος 
Μα, δε φοβάμαι.
Ο δικός μου Παράδεισος 
είναι στα μάτια σου.
Σ' αυτό τον παράδεισο χάθηκα/
κι άνθισαν μέσα μου
οι κήποι /της Βαβυλώνας. (Μαρία Λαμπράκη)

Γράφεις; Όχι.. διαβάζω ένα ποίημα στα μάτια της... Γιώργος Δουατζής

Τα μάτια της Μαργαρίτας (Νικηφόρος Βρεττάκος Αφιερωμένο Στη Μαργαρίτα μου

Βρήκα μέσα στα μάτια σου τα βιβλία που δεν έγραψα.

Θάλασσες. Κόσμους. Πολιτείες. Ορίζοντες. Κανάλια.

Βρήκα τ’ αυτοκρατορικά όρη της γης κι απάνω τους

τις δύσες με τα κόκκινα σύννεφα.

Τα μεγάλα

ταξίδια που δεν έκαμα βρήκα μέσα στα μάτια σου.

Βρήκα μέσα στα μάτια σου τους γελαστούς μου φίλους

που μου τους σκέπασεν η γης, η χλόη, το χιόνι, η νύχτα.

Τα λόγια που θα μου ’λεγαν βρήκα μέσα στα μάτια σου.

Βρήκα μέσα στα μάτια σου τον πόλεμο τελειωμένο.

Πουλάκια και ήλιος στα κλαδιά! Το παιδικό μου σύμπαν

με τις χρυσές του ζωγραφιές, βρήκα μέσα στα μάτια σου.

Βρήκα μέσα στα μάτια σου τις νύχτες να κυλάνε

μεγάλους ποταμούς σιωπής, όπως στα έξι μου χρόνια.

Της θλίψης την αστροφεγγιά βρήκα μέσα στα μάτια σου.

 Βρήκα την αιωνιότητα του ήλιου ανανεωμένη.

Τη χλόη να φέγγει των αρνιών τα πόδια. Την αυγή

να βάφει το άσπρο τους μαλλί. Στ’ άσπρα σαν την ειρήνη

ντυμένη τη μητέρα μου βρήκα μέσα στα μάτια σου.

Αν ήτανε όλα εδώ πιο απλά, όπως η «καληνύχτα»

κ’ η «καλημέρα», όπως το φως στα τζάμια την αυγή,

αν ήτανε όλα εδώ πιο απλά, τότε, σ’ αυτόν τον κόσμο,

θε να ’χαμε ένα απέραντο σπίτι. Θε να ’μαστε άγγελοι.

Το αιώνιο μου παράπονο βρήκα μέσα στα μάτια σου.

Αύριο, όταν φύγεις, άνοιξε τα μάτια σου να ιδεί,

να ξέρει ο ήλιος, ο Θεός να ιδεί, όσα με γνώρισαν

όλα να ιδούν στα μάτια σου. Σου αφήνω αυτό που είμαι

να ιδούν ότι έμεινα ο πιστός του ανθρώπου.
Την ψυχή μου,

αυτόν τον λαβωμένο Ιησού αφήνω μέσα στα μάτια σου.
(Τα μάτια της Μαργαρίτας (Νικηφόρος Βρεττάκος )

[ΚΑΙ ΣΤΑΘΗΚΑ ΜΠΡΟΣΤΑ...]

...........................................................................
Καὶ στάθηκα μπροστὰ σὲ δυὸ μάτια μὲ δίχως ταίρια,
ὡραῖα σὰ λωτολούλουδα, μάτια νοσταλγικά,
ποὺ μοῦ μηνοῦσαν τὴν αὐγή, μὰ ὠιμένα ἦταν ἀστέρια
ποὺ μοῦ εἶχαν ρίξει λίγο φῶς κι᾿ αὐτὸ διαβατικά.(Μαρία Πολυδούρη)

ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ...

Καμμιὰν ἀπὸ τὶς πίκρες μου δὲ γνώρισεςτὶς πίκρες μου τὶς ἄσωστες τὶς μαῦρες.
Καὶ στῶν ματιῶν μου μέσ᾿ στὸ φεγγοβόλημα
τὰ δάκριά μου στεγνωμένα τὰ ᾿βρες.(Μαρία Πολυδούρη) Μόνο γιατί μ' αγάπησες
Μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν 
Μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάειείδα τη λυγερή σκιά μου ως όνειρο
να παίζει, να πονάει,
μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες.
(Μαρία Πολυδούρη)

Μιλώ....(Γιώργος Σαραντάρης)

Μιλῶ γιατὶ ὑπάρχει ἕνας οὐρανὸς ποὺ μὲ ἀκούει 

Μιλῶ γιατὶ μιλοῦν τὰ μάτια σου
Καὶ δὲν ὑπάρχει θάλασσα δὲν ὑπάρχει χώρα
Ὅπου τὰ μάτια σου δὲ μιλοῦν
Τὰ μάτια σου μιλοῦν ἐγὼ χορεύω
Λίγη δροσιὰ μιλοῦν κι ἐγὼ χορεύω
Λίγη χλόη πατοῦν τὰ πόδια μου
Ὁ ἄνεμος φυσᾶ πού μᾶς ἀκούει

Τζελαλαντίν ΡΟΥΜΙ(Ο αγαπημένος)

Απόσπασμα

....τα μάτια μου βλέπουν

Μόνο το πρόσωπο του Αγαπημένου.

Τι υπέροχη θωριά!

Για τη θωριά του αυτή είναι Αγαπημένος

Αλλά γιατί να ξεχωρίζω;

Ο Αγαπημένος βρίσκεται μες στη θωριά

Και η θωριά μες στον αγαπημένο

Δίχως να κοιτάζω

Μπορώ και βλέπω τα πάντα μέσα μου

Τα μάτια μου είναι άχρηστα

Τώρα που μπορώ να δω

Ολόκληρο τον κόσμο

Με τα δικά Του μάτια…

Μαχμούντ Νταρουίς(Ρίτα) 

Ένα όπλο χώρισε τις ματιές μας
Τη Ρίτα αν γνωρίζει κανείς
γονατίζει και προσεύχεται για τα μελί της μάτια.
πόσο θυμάμαι όταν φίλησα τη Ρίτα σαν ήταν μικρή
Και θυμάμαι πως κρεμάστηκε πάνω μου
Η όμορφη μικρή γέμησε την αγγαλιά μου
Και θυμάμαι τη Ρίτα όπως θυμάται το σπουργίτι τη φωλιά του
Aχ Ρίτα αχ Ρίτα
Τι πήρε τα μάτια μου
Μακρυά από τα δικά σου
Εκτός από δύο μυστικά
Και τα μελί σου μάτια
Πρόβαλε το όπλο
Μια φορά κι έναν καιρό ω σιωπή της νύκτας
Το φεγγάρι μου έδιωξε μακριά
Το πρωί
Τα μελί της μάτια.

«Τι είναι η ποίηση; Με ρωτάς/ ενώ καρφώνεις τα γαλάζια µάτια σου/ στα δικά µου./Τι είναι η ποίηση..!Και µε ρωτάς;/ Εσύ είσαι η ποίηση!»(Γουσταύο Αδόλφο Μπέκερ )

Σὲ περιμένω παντοῦ(Τάσος Λειβαδίτης )-Απόσπασμα 

Θὰ θυμᾶμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερὰ καὶ μεγάλα,
σὰ δύο νύχτες ἔρωτα, μὲς στὸν ἐμφύλιο πόλεμο.
Ἄ! ναί, ξέχασα νὰ σοῦ πῶ, πὼς τὰ στάχυα εἶναι χρυσὰ κι ἀπέραντα, γιατὶ σ᾿ ἀγαπῶ.
Συμφωνία ἄρ. 1(Απόσπασμα)
…καὶ τὰ μάτια σου βουρκώνουν, θαμπωμένα ξαφνικὰ
ἀπὸ τοὺς παλιοὺς λησμονημένους θεοὺς καὶ τὶς παντοδύναμες
παιδικὲς εὐπιστίες…
Συχώρα μέ, ἀγάπη μου, ποὺ ζοῦσα πρὶν νὰ σὲ γνωρίσω.
Μισῶ τὰ μάτια μου ποὺ πιὰ δὲν καθρεφτίζουν τὸ χαμόγελό σου…

                                Επίγραμμα(Οδ.Ελύτης)

Πριν απ' τα μάτια μου ήσουν φως

Πριν απ' τον Έρωτα έρωτας

Κι όταν σε πήρε το φιλί

Γυναίκα.

 Όποιος είδε δυο μάτια ν’ αγγίζουν τη σιωπή του έσμιξε στη λιακάδα τους χίλιους κόσμους(Οδ.Ελύτης)

Παραθέματα στίχων /του Μιχάλη Γκανά 

''Θα ‘χουμε σε παλιό καθρέφτη γνωριστεί

κι έμεινε αυτό το ράγισμα στα μάτια''.

....''πόσο ακόμα να σ’ αγαπώ δίχως σώμα
πόσο ακόμα για των ματιών σου το χρώμα''....

Πως να ξεχάσω...

Τα μεγάλα μάτια που με χάιδεψαν, 
τα ζεστά σου χέρια που με άγγιξαν
και τα τόσα λόγια που δεν πρόλαβα, 
σε βαθύ πηγάδι θα το πω, πόσο σ’ αγαπώ.(Μ.Γκανάς)

''Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
που θυμάσαι και θυμάμαι
τίποτα δε χάθηκε ακόμα
όσο ζούμε και πονάμεχρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
μόνο τρόπο να κοιτάνε''(Μ.Γκανάς)

''Όταν στα μάτια σε κοιτώ
δε θέλω να τα κλείνεις, 
γίνεσαι νύχτα βροχερή
κι απ’ έξω με αφήνεις.

Τα μάτια τα ψιχαλιστά
βουρκώνουν μα δεν κλαίνε
και τα πολλά τους μυστικά
τα κρύβουν, δεν τα λένε.

Τα μάτια σου τα καστανά
άλλα να μην κοιτάξουν
φοβάμαι μην ξενιτευτούν
και πάνε αλλού να κλάψουν.''(Μ.Γκανάς)

''Σ’είδαν τα μου και σ’ είπανε
Αύγουστος λέγανε πως ήτανε
κι έβρεχε όλη την δευτέρα
ποιος ήταν που ’πλένε την μέρα.
Κορίτσι πράμα κι είχες μάτια μου
στομώσει όλα τα γινάτια μου
κοίταζες κι έλαμπαν οι δρόμοι
λάμπαν εργάτες κι αστυνόμοι''.(Μ.Γκανάς)

Σβήσε τα μάτια μου (Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Μετάφραση: Κωστής Παλαμάς)

Σβύσε τα μάτια μου, μπορώ να σε κοιτάζω,
τ' αυτιά μου σφράγισέ τα, να σ' ακούω μπορώ.
Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να 'ρθω σε σένα
και δίχως στόμα θα μπορώ να σε παρακαλώ.

Πώς με κοιτάζει έτσι (Κατερίνα Γώγου) Πώς με κοιτάζει έτσι αυτό το άσπρο κομμάτι χαρτί
πώς με κοιτάζει έτσι το φεγγάρι...
Πώς θροΐζει μέσα μου αυτό τον παγωμένο χάρτη στο βυθό
πώς με κοιτάζει έτσι το φεγγάρι...