 |
| Αχνοφέγγει στα μάτια σου το φεγγάρι, η θάλλασα καθρεπτίζει τον πόθο της ηδονής μεταγγίζοντας την ενέργεια της πανσελήνου σε θυμίαμα, του 'Ερωτα! |
 |
| Αχ, γυμνό σώμα λούζεσαι στην αστροφεγγιά ανυπότακτο στου Ποσειδώνα τις βουλές, η Τρίαινα αναδεύει τα ύδατα του πάθους. |
 |
| Σε περίμενα σαν ανοχύρωτη πόλη, που γκρεμίζει μόνη της τα κάστρα. Η έλευση δεν ήταν δεδομένη, για τους άλλους καταστροφή για μένα λύτρωση... |
 |
| Κι όταν κατακτητής και τροπαιούχος μπήκες μέσα μου, άνοιξαν ''οι πύλες της Σιών'' Παραδώθηκα καμία αντίσταση. |
 |
| Δεν είδα το ξίφος μόνο η πληγή μαρτυρά τη μάχη το αίμα ρέει, Ιφιγένεια εγώ. Εσύ ο κύριος και θεός μου, (είπα) Ο Ερωτας Νυν και Αεί... |
 |
| Η θάλασσα βάφτηκε κόκκινη τη νύχτα που οι ανεμώνες του βυθού έκρυψαν για πάντα στο κοχύλι το δικό μας μυστικό. (Maρία Λαμπράκη) |
΄
