 |
| Κι αν έφερα τη ζωή μου ως εδώ με τις σταλαγματιές του 'Ηλιου στα πυρωμένα αλώνια του μεσημεριού και με την όψη στραμμένη στο πέλαγος ήταν που ο αγέρας χαράζοντας ίχνη πάνω στην βρεγμένη άμμο αποτύπωσε τα βήματά σου για να σε βρω. Εκεί που τα αλμυρίκια στο ξέβρασμα της θάλασσας άφηναν το τελευταίο μουρμουρητό του φλοίσβου και οι αλατόπετρες έκαιγαν το πάθος του 'Ερωτα στη λάβα του μεσημεριού. |
 |
| Κι αν έφερα τη ζωή μου ως εδώ πάνω στο βράχο της υπομονής ταξιδεύοντας όνειρα σε ένα κάτασπρο φτερό του γλάρου ήταν που τα μάτια σου χάραξαν πορεία στο ακυβέρνητο πλοίο της ζωή μου. Τη νύχτα που ξέμπαρκοι αναζητούσαμε τη πυξίδα της καρδιάς ''μακριά του κόσμου τούτου και του παντοτινού''. |
 |
| Κι αν έφερα τη ζωή μου ως εδώ ΄Ηταν γιατί κανείς δε θέλησα να μάθει απο τι αίμα γίνεται το κόκκινο του δειλινού την ώρα που ο ήλιος χάνεται πίσω απο τα βουνά κι η θάλασσα σβήνει τη δίψα του φιλιού σου στην υγρή της αγκαλιά . Κι αν έφερα τη ζωή μου ως εδώ ΄Ηταν γιατί σε ήξερα, προτού να σε γνωρίσω. Μαρία Λαμπράκη Η έκφραση ''έφερα τη ζωή μου ως εδώ'' είναι δάνειο απο ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη. |
