«Πώς εξουσιάζουν οι άνθρωποι /ο ένας
τον άλλο; Είναι αλγεβρική ερώτηση /
συνήθιζες να λες. “ << Η επιθυμία
στο τετράγωνο ισούται με τον έρωτα και ο
έρωτας στο τετράγωνο με την τρέλα ”/.
Και η τρέλα στο τετράγωνο με τον γάμο /
πρόσθεσα εγώ / χωρίς να θέλω να γίνω
καυστική / ή να προτείνω έναν χρυσό
κανόνα ».-Αν Κάρσον
Luis Cernuda
Οταν δεν μιλούσε με λέξεις...
μτφρ.: Λένα Καλλέργη
Δεν μιλούσε με λέξεις
Μόνο ερχόταν κοντά σ' ένα σώμα ρωτώντας
Γιατί δεν ήξερε ότι η επιθυμία
Είναι μια ερώτηση χωρίς απάντηση
Ενα φύλλο χωρίς κλαδί
Ενας κόσμος χωρίς ουρανό.
Η αγωνία προχωρά μες στα κόκκαλα
Ανεβαίνει στις φλέβες
Μέχρι να φανεί στο δέρμα.
Σιντριβάνια ονείρων γίνονται σάρκα
Ανακρίνοντας τα σύννεφα.
Ενα άγγιγμα ελαφρό περνώντας
Ενα βλέμμα στις σκιές φευγαλέο
Φτάνουν για ν' ανοίξει το σώμα στα δύο
Να δεχτεί άπληστα μέσα του
Ενα άλλο σώμα που ονειρεύεται.
Μισό και μισό, όνειρο κι όνειρο, σάρκα και σάρκα
Ιδια μορφή, ίδιος έρωτας, ίδια επιθυμία.
Κι ας φανεί μόνο ελπίδα
Γιατί η επιθυμία είναι ερώτηση
Που δεν ξέρει ν' απαντήσει κανείς.
ΕΠΙΘΥΜΙΑ-Λένα Παππά
Ν' ανθίσω
καθώς τα εαρινά εφήμερα
εκείνα άνθη,
που προορίστηκαν
να ευωδιάσουν και να μαραθούν
δίχως να υποπτεύονται - και γι αυτό δίχως
να επιθυμούν - την αιωνιότητα,
τη σύντομη ύπαρξή τους, δίχως δισταγμούς
ξοδεύοντας
σε γοητευτικήν ανθοφορία μιας ημέρας.
Κι ύστερα
ας έρθει η λεηλασία του άνεμου,
τα βάρβαρα πέλματα,
του φθινοπώρου ο χλωμός θάνατος.
Θα αφήσω μέσα σου
ένα κεντρί σα χάδι
Να σε κάνω να πονάς από επιθυμία.
Γιάννης Τόλιας
Στα δυτικά μου πάντα ήθελα να 'σουν
να μου γνέφεις
απ' τα βαθιά των ημερών
Βύρων Λεοντάρης
Χρήστος Ντάλιας
Η επιθυμία έχει την τρυφερότητα
και την τυραννία να φλυαρείς
όλη τη νύχτα με αξιογέλαστους
που το πρωί σού αφαιρούν
το δικαίωμα να ονειρεύεσαι.
Οι πλέον ονειρώδεις σού απαγορεύουν
το όνειρο και σου καταμετρούν
τις μαργαρίτες τής νιότης.
Και τη νύχτα φαντάσματα ζητούν
ικετευτικά συγγνώμη για την πρωινή
συμπεριφορά τους.
Από τη συλλογή Του χώρου (1982)
Όπως στον έρωτα.
Απλά και με ένταση
Τα άλλα, για τους δυστυχισμένους.( Γιώργος Γεραλής)
Να σε βλέπω να γελάς, με τα χέρια να σ' αγγίζω
μαζί σου να ζω μια μέρα ένα χρόνο τρεις βδομάδες
ζωή αντίξοη και ζωή γλυκιά να μοιράζομαι μαζί σου
να σε βρίσκω στο κρεβάτι
στο δωμάτιο όταν ντύνεσαι
με μυρωδιά ποτού
όταν καπνίζεις
όταν ιδρώνεις το καλοκαίρι
ή στον έρωτα όταν κλείνεις
τα αφηρημένα μάτια σου.
Idea Vilariño
*απόδοση: Έλενα Σταγκουράκη
ΓΙΑ ΩΡΙΜΑΝΣΗ
«...Άμα είναι κάτι που το θέλεις πάρα πολύ, σου δίνουν αντί γι' αυτό, ένα παγωτό ή σ' αφήνουν να πας σινεμά ή σου δίνουν μια μεγάλη σοκολάτα ή ένα αυτοκίνητο. Ποτέ δεν σου δίνουν αυτό που πραγματικά θέλεις».
Ο Τρόμπας ένοιωσε ξαφνικά να μισεί τα παγωτά, και τα αυτοκίνητα και τις σοκολάτες... Ήθελε αυτό που ζητούσε κι όχι κάτι που να 'ταν νόστιμο. Αν δεν μπορούσαν να του δώσουν αυτό που ήθελε ας του αφήνανε τουλάχιστον την επιθυμία του γι' αυτό. Όχι να ξεγελάει κανείς τον εαυτό του και να ξεχνάει την επιθυμία του.
Pär Rådström (Περ Ρόντστρεμ)
*μτφ: Νίκη Κώνστα-17 φωνές από τη Σουηδία-
Επιθυμίες-Κ-Π-Καβάφης Αναγνωρισμένα
Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν
και τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό,
με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά —
έτσ’ η επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν
χωρίς να εκπληρωθούν· χωρίς ν’ αξιωθεί καμιά
της ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωί της φεγγερό.
Επέστρεφε-Κ-Π-Καβάφης Αναγνωρισμένα
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με—
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ’ επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ’ αισθάνονται τα χέρια σαν ν’ αγγίζουν πάλι.
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται...
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Σάμιουελ Μπέκετ
Μεταφράζει η Κατερίνα Καντσού
Ζεύγος Ελευθερίας
Τα γεμάτα επιθυμία χείλη της είναι γκρι
και χωρισμένα σαν μια μεταξωτή θηλειά
απειλώντας
ένα μικρό, παράξενο τραύμα.
Αρπάζεται νωχελικά πάνω
σε ευαίσθητα κι άγρια πράγματα
περήφανη που τα έχει αποσυνθέσει
από τη θανατηφόρα σκιά της ομορφιάς της.
Αλλά θα πεθάνει και η παγίδα της ομορφιάς της
που τόσο υπομονετικά προσφέρεται
στην εξημερωμένη άγρυπνη θλίψη μου
θα σπάσει και θα κρεμαστεί
σ’ ένα θλιβερό μισοφέγγαρο.
Ο ΘΡΗΝΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ [ Εωθινή εκδοχή ]
Ποιός θρήνος
είναι πιο σπαρακτικός
από αυτόν της επιθυμίας;
Ω! θεέ Χρόνε
στέγνωσε τα δάκρυα των επιθυμιών
για να μην πλημμυρίσει το σύμπαν οδύνη.
Γιάννης Τόλιας, Ο ΘΡΗΝΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ [ Νυχτερινή εκδοχή ]
Απ’ όλους τους θρήνους
στη ζωή
ο πιο σπαρακτικός
είναι αυτός της επιθυμίας.
Αν ο χρόνος
δεν έσβηνε τη δίψα του
με τα δάκρυα των επιθυμιών
Το σύμπαν θα είχε πλημμυρίσει οδύνη.
Υ.Γ. Όλες οι απώλειες στη ζωή είναι περαστικές
Η μόνη αμετάκλητη είναι αυτή της ζωής.
Γιάννης Τόλιας, Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ
Αλώβητοι παρατηρητές
των ολέθριων μαχών της αίσθησης
Συλλέγουμε εκ του ασφαλούς
και αποτυπώνουμε τις κλαγγές των λέξεων
Τα σπαράγματα των ηττημένων
και την πρόσκαιρη θριαμβική κραυγή των νικητών
Κάποτε όμως, εκδικούμενος ο χρόνος
πολιορκεί το απάνεμο βασίλειο της γραφής μας
ζητώντας αιματηρά την επαλήθευση
Τα βέλη του διαπερνούν
τις άγονες ασπίδες των ημερών
και το καυτό λεπίδι του
χαράζοντας
διαμοιράζει στον άνεμο
τα ιστία της λεκτικής μας μέθης
Πώς να στο πω
σε τρεις γραμμές να το χωρέσω
Ότι η επιθυμία εκπνέει
μόνο όταν την πυροδοτήσεις
Με πράξη.
Βαθύτερο ἀπ᾿ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ταραχὴ ποὺ φέρνει μέσ᾿ στὸ στῆθος ἡ ἐπιθυμία ζεῖ στὸ θαλάσσιο βράχο ἕν᾿ ἄνθος ὁλομόναχο. Ποιὰ φωνὴ τὸ κυρίεψε καὶ μοιάζει σὰν νὰ δείχνει τὴν ἄγνωστη γαλήνη μὲ μικρὰ χρώματα… Εἶναι βγαλμένο στοὺς κινδύνους τῆς χαρᾶς ἀμέριμνο σὰν ἰδέα.
Η επιθυμία έχει μια πολύ ψηλή κορμοστασιά και στις παλάμες της καίει η απουσία ....Οδυσσέας Ελύτης
