'Ερχεται πάντα απρόσκλητη στις πιο ακατάλληλες ώρες φοράει ένα κόκκινο φόρεμα κόκκινο σκούρο σαν το κρασί, μπορντό. Καπνίζει πολύ το ουίκσκι της το θέλει σκέτο ακούει τους δίσκους μου διαβάζει τα κείμενα μου. Είναι όμορφη οφείλω να ομολογήσω το ύφος της είναι μπλαζέ (απο άμυνα, λέει) Ετσι κι απόψε Τη βρήκα να με περιμένει στο σαλόνι. -Τι θράσος, (είπα) απο που μπήκες; -'Ελα τώρα, που δεν με περίμενες Με κοίταξε ίσια στα μάτια, λέγοντας -Και τώρα οι δυό μας, κούκλα... ''Δύσκολη νύχτα με τη μοναξιά παρέα'' (Μαρία Λαμπράκη)
Στα ανομολόγητα πάθη Στα λάθη τα εκούσια Στης νύχτας τη σιωπή Στις σταυρωμένες αγάπες Που δεν καταδέχτηκαν Κανένα, Σίμωνα Να τους σηκώσει Το Σταυρό **** ****
Στους Ερωτες
Που ''εξέδυσαν τα Ιμάτιά''τους Πριν οι πραίτορες Tα παίξουν στα ζάρια. Στο φιλί της προδοσίας "Πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις'' Στα πουλιά Που έμειναν όταν όλοι Αποδημούσαν για το Χειμώνα. Στα γράμματα Που γράφτηκαν Σε νύχτες αγρύπνιας Και δεν έφθασαν ποτέ Σε κανένα παραλήπτη
Σε σένα Που μπορείς ακόμα Ν' αγαπάς Να πονάς Ν΄ αντέχεις Να πιστεύεις Να ελπίζεις Να ονειρεύεσαι **** ****
Σε μένα Που σ΄αγαπώ Γιατί είσαι ΕΣΥ! (Μαρία Λαμπράκη)
Κάθε Κυριακή κρύβει μέσα της τη γεύση του''ανολοκλύρωτου'' Τα όνειρα που δε ζήσαμε Τα λόγια που δεν ακούσαμε Οι μουσικές οι ζωγραφιές κι οι σελίδες που δεν μας έφτασαν ποτέ Η απουσία ένα καρφί στη μνήμη Ούτε πληγή /ούτε τραύμα Ποια αέναη σιωπή να νιώσει τον πόνο που σταλάζει κόμπο κόμπο το δάκρυ της ψυχής; Κι εσύ μια μπόρα μέσα μου που δεν λέει να ξεσπάσει Και τώρα πια όταν βρέχει δεν ξέρω τι με περιμένει... Μη την φοβάσαι τη βροχή (είπες) Τις Κυριακές /οι ΄Αγγελοι/κλαίνε σιωπηλά. (Μαρία Λαμπράκη)