Σελίδες

Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

Σαν επίκληση /σαν προσευχή

 
Πάντα στην άκρη της Θάλασσας /το αναπάντεχο συμβαίνει ...
Ωρες πολλές /κοιτούσα με έκσταση πως άνοιγε την αγκαλιά της ''αφρίζοντας''/στο τραγούδι του Ανέμου..

Ενα σπασμένο κοχύλι στην άμμο/''μαρτυρούσε'' τα μυστικά του στ' απομεινάρια του Καλοκαιριού.
Πως μοιάζει ο Ερωτας με κοχύλι μικρό/στην άμμο κρυμμένο..
Eκεί κρύβει τα ''ακριβά του λόγια'' ο αγέρας /για τους ταπεινούς προσκυνητές ...
Οσπου το ανέφελο τοπίο ''σκοτείνιασε'' ξαφνικά 
Ενα μολυβένιο σύννεφο έκρυψε για λίγο/ τις καυτές αχτίδες του Ηλιου.
Ηταν άραγε η σκέψη σου /που ήρθε να μ' ανταμώσει;

Σαν επίκληση βγήκε στα χείλη μου /μια προσευχή...
Βρέξε θεέ μου ...Βρέξε ...
Να γίνει όαση η έρημος της Αγάπης ...(Μαρία Λαμπράκη)


Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

Υπάρχεις μέσα μου

Μόνο ευωδιάζοντας
όπως η παπαρούνα που ανοίγεται
στην ηδονή των ανέμων
με κάνεις και είμαι...
τα άγια των αγίων θαυμάτων
αποκαλύπτοντας ...

 Υπάρχεις
αδημονώντας μέσα μου
και πάλλεσαι
τα φτερά σου δοκιμάζοντας
όπως τα πουλιά που σε πόρτες ανοιχτές
διστάζουν για λίγο ανελεύθερα...

Ο βίος της υπήρξε πάντα 
συντηρητικός και αξιοπρεπής 
Μόνο μια φορά ερωτεύτηκε 
οδυνηρά και παράνομα 
Οταν συνήλθε απ' την απόλυτη παραφορά 
δεν θυμόταν πια τίποτα ..
                                   τίποτα ..


Τρίτη 6 Αυγούστου 2013

Oi ''Μύστες '' του Ερωτα

Στη μήτρα της νύχτας 
γονιμοποίησε το σπέρμα του
 ο Ερωτας ...
Ηρθαν οι μύστες, 
 χωρίς περιττά στολίδια
την αλήθεια να διαφυλάξουν
 εξαγνίζοντας στο βωμό του ''δαίμονα''
όλα τα αρχέγονα πάθη, 
που ''κατακαίνε'' τα σωθικά τους ...
Λίγο πριν το πρώτο φως του Αυγερινού 
ντύθηκαν την κόκκινη βασιλική πορφύρα
κι έκρυψαν βαθιά στο χώμα
 το σπόρο της ''άμωμης σύλληψης'' (Μ-Λαμπράκη)



Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013

Το ίδιο πονάνε μέσα μου..

Κι αυτό που δεν μου έδωσες 
Κι αυτό που δεν σου ζήτησα 
Το ίδιο πονάνε μέσα μου.. 
Το ανολοκλήρωτο πάντα θα σε κυνηγά /όπως το δραπέτη /που σε ώρες απόγνωσης/ το κελί του νοσταλγεί ...(Μαρία Λαμπράκη)
 


Είναι κάτι βραδιές ασκήσεων ευαισθησίας /που ζητώ ν' αλλάξω το χρώμα του αίματος.. 
Γιατί δεν αντέχω να το νιώθω να κυλά τόσο ζεστό και κόκκινο /πάνω στο σώμα μου/όταν εγώ πονώ..

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Αυτή η νύχτα μένει...

''Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο''


Eδω θα με βρεις απόψε/δίπλα στο κύμα/συντροφιά μ' ένα φεγγάρι/ που δε λέει να  γεμίσει..
Να περισυλλέγω των ερώτων /ναυαγούς ..
Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω

Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

Χάθηκα κι εγώ κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ’ άστρα μες στην λασπουργιά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
μου `γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά 
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι 

Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Απουσία -Ούτε πληγή /ούτε τραύμα ...

"Ο χρόνος θεραπεύει σπασμένα κόκαλα, αλλά χρειάζομαι λίγο περισσότερο χρόνο μαζί σου."
Δεν ξέρω τι περιμένω - πάντως όχι να 
φανείς 
αφού η απουσία σου (η απουσία σου) έγινε τρόπος ζωής.

*"Δωσ' μου τη σύνεση θεά, 
όχι όσον έρωτα ποθώ....
μα όσο αντέχω."(Β' Στάσιμο της Μήδειας του Ευριπίδη)




Στο δοξάρι της νύχτας /κρεμάστηκε απόψε το φεγγάρι
Μικροί ερωδιοί /αναγγέλουν τον ερχομό της καινούργιας μέρας 
Εδώ/ τα όνειρα πολεμούν για  να κερδίσουν/ το πρώτο χαμόγελο του Ηλιου.
Η απουσία σου ένα καρφί στη μνήμη 
Ούτε πληγή /ούτε τραύμα 
Ποια αέναη σιωπή να νιώσει τον πόνο /που σταλάζει κόμπο /κόμπο το δάκρυ της ψυχής;
Κι εσύ μέσα μου μια μπόρα/που δεν λέει να ξεσπάσει..
Βρέξε θεέ μου να γίνει όαση / η έρημος της Αγάπης.(Μαρία Λαμπράκη)


Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Ναυαγοί σε στέρεο έδαφος

Δυο βήματα που δεν τολμήσαμε ...
Σταθήκαμε απορημένοι να κοιτάζουμε το μακρινό ορίζοντα /σαν το μετέωρο βλέμμα του πελαργού.
Αλυχτούσαν μέσα μας οι «Ανείπωτες λέξεις».
Βουλιάξαμε στην σιωπή...
Δυο μέτρα βλέμματος απόσταση ...
Δώσαμε τα πάντα να κρατηθούμε στην επιφάνεια μας πήρε στο βυθό η δίνη του Πάθους 
Ναυαγοί σε στέρεο έδαφος ....
 Κάτι διάφανες ψυχές /σωσίβια '' ήταν παντού /κρατηθήκαμε γερά... 
Κι όταν βγήκαμε στην επιφάνεια ...Κανείς δεν αναγνώρισε το τοπίο ...
Τι κρίμα και ήταν μόλις δυο μέτρα βλέμματος η στεριά...(Μαρία Λαμπράκη)



Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Ανείπωτα λόγια

''Το ξέρω πως τα πήρε πια η βροχή
τα λόγια που ποτέ δε μου'χες πει
Μα εγώ τα καταλάβαινα
παιδί και μεταλάβαινα
του έρωτά σου τ'άχραντα μυστήρια''

Ασήκωτο βάρος η σιωπή /για τις λέξεις /που τάχτηκαν να υπηρετούν /τη δύναμη του λόγου....
Μα, κι η σιωπή μια λέξη είναι /για χάρη σου ξανάπεσα σ'αυτές....
Οπως αναφέρει και ο Τάσος Λειβαδίτης :''Κάποτε θα μας πνίξουν τόσα ανείπωτα λόγια"
...ο ουρανίσκος μου είναι
ένα μικρό κοιμητήρι όπου σαπίζουν
χιλιάδες ανείπωτα λόγια.