Σελίδες

Δευτέρα 31 Μαΐου 2021

Ο Γλάρος, του Άντον Τσέχωφ από την ομάδα C. for Circus στην αυλή του θεάτρου Χυτήριο


Anton Chekhov, photographed in 1897. Photograph: Bettmann/Corbis

«Ό,τι συμβαίνει επί σκηνής θα έπρεπε να είναι τόσο σύνθετο και συνάμα τόσο απλό, όσο και στην πραγματική ζωή. Οι άνθρωποι κάθονται σ’ ένα τραπέζι, γευματίζουν, αυτό είναι όλο, μα την ίδια στιγμή γεννιέται η ευτυχία τους ή καταστρέφεται η ζωή τους».

Άντον Τσέχωφ

Με το κλασικό αριστούργημα της ρωσικής δραματουργίας «ο Γλάρος» του Άντον Τσέχωφ σε μετάφραση Ξένιας Καλογεροπούλου και σκηνοθεσία Νικόλα Παπαδομιχελάκη, οι C. for Circus, μετά τις «Μεταμορφώσεις» του Οβίδιου και «το Δαχτυλίδι της μάνας» του Γιάννη Καμπύση, επιστρέφουν για λίγες μόνο παραστάσεις στις 5, 6, 8, 10, 11, 14 και 15 Ιουνίου, στην αυλή του θεάτρου Χυτήριο.

Δίπλα στο ειδυλλιακό περιβάλλον μιας μεγάλης λίμνης, οι ήρωες του Τσέχωφ στον «Γλάρο» αναμετρώνται με τα μεγάλα ερωτήματα γύρω απ’ την τέχνη και τη ζωή, πίνοντας τσάι, παίζοντας χαρτιά και μουσική, απολαμβάνοντας τον ήλιο. Οι ζωές τους καταστρέφονται κι εκείνοι παρατηρούν τα ψάρια της λίμνης ή αναζητούν νέες μορφές έκφρασης της τέχνης. Οι έρωτες, η μοναξιά κι ο θάνατος τούς βρίσκουν, καθώς εκείνοι κοιτούν προς την άλλη όχθη.

Σε μία εποχή γεμάτη απελπισία κι έμπνευση, με όχημα το τσεχωφικό αριστούργημα και τη μουσική που ερμηνεύουν ζωντανά επί σκηνής, οι C. for Circus συναντιούνται μετά από καιρό, για να αναμετρηθούν με το χάσμα μεταξύ παλιού και νέου, έμπνευσης, έρωτα και απελπισίας. Καθισμένοι σε έναν κύκλο, στο πλάι της δικής τους λίμνης, υμνούν την τέχνη, τον έρωτα και τη ζωή, θίγοντας με χιούμορ κι ευαισθησία όσα δεν έπαψαν να απασχολούν την ανθρωπότητα, από τη Ρωσία του 1895 μέχρι την Αθήνα του σήμερα.

Ο νεαρός συγγραφέας Κωνσταντίν Τρέπλιεφ ετοιμάζεται να παρουσιάσει το νέο του έργο με πρωταγωνίστρια την αγαπημένη του Νίνα, στον κήπο του κτήματος του θείου του. Παρόντες είναι και η μητέρα του και καταξιωμένη ηθοποιός, Ιρίνα Αρκάντινα και ο νέος της σύντροφος και συγγραφέας, Μπορίς Αλεξέγιεβιτς Τριγκόριν. Το έργο του δεν βρίσκει την προσδοκώμενη αποδοχή, πυροδοτώντας προσωπικές και καλλιτεχνικές αψιμαχίες, αποκαλύπτοντας τον μικρόκοσμο του κτήματος και της οικογένειας και, τελικά, την κωμικοτραγική αυτή κατάσταση που λέγεται ζωή.
ΠΗΓΗ

Ο Γλάρος, ένας κύκλος και δέκα καρέκλες


Φωτογραφία: Στέλιος Χουστουλάκης

«Αποφασίσαμε να καταπιαστούμε με τον Γλάρο του Τσέχωφ, το κλασικό αυτό αριστούργημα της ρωσικής δραματουργίας, σε μία προσπάθεια να εμβαθύνουμε στις ανθρώπινες σχέσεις μεταξύ των ηρώων του έργου και να μελετήσουμε το χάσμα των διαφορετικών γενεών, και ως εκ τούτου των διαφορετικών θέσεων πάνω στη ζωή, αλλά και στην τέχνη», αναφέρουν στο artplay.gr οι C. for Circus, με αφορμή την πρεμιέρα του τσεχοφικού αριστουργήματος 5, 6, 8, 10, 11, 14 και 15 Ιουνίου στην αυλή του Θεάτρου Χυτήριο σε σκηνοθεσία Νικόλα Παπαδομιχελάκη.
«Πρόκειται για ένα έργο γεμάτο δίπολα, γεμάτο αντιθέσεις και αναμετρήσεις μεταξύ παλαιού και νέου, γονέων και παιδιών, έμπνευσης και στασιμότητας, έρωτα και απελπισίας και τελικά ζωής και θανάτου», προσθέτουν και συνεχίζουν λέγοντας πως «αρχικός μας στόχος ήταν να αφουγκραστούμε το πλήρες κείμενο του Τσέχωφ, να αντισταθούμε στον εκσυγχρονισμό της γλώσσας και να κατορθώσουμε να ακουστεί ολόκληρη η ιστορία αυτής της καλλιτεχνικής, σε γενικές γραμμές, οικογένειας και του κόσμου της λίμνης, χρησιμοποιώντας εμπράκτως και τη δική μας πολυετή καλλιτεχνική συμβίωση. Έτσι, χωρίς να αποφύγουμε τις πραγματικές μας σχέσεις, εστιάσαμε στην κυριολεξία του κειμένου και όχι τόσο στις δράσεις του, γεγονός άλλωστε επιβεβλημένο και από τη συνθήκη της πανδημίας. Ξεκινήσαμε, λοιπόν, με μία σειρά συνεχόμενων αναγνώσεων με μοναδικό μας όχημα το κείμενο του Γλάρου και μία καρέκλα που αντιστοιχούσε στον καθένα από μας. Διαβάζαμε κάθε φορά με διαφορετική διανομή. Περάσαμε όλοι απ’ όλους τους ρόλους, παίξαμε όλοι με όλους. Από τη διαδικασία αυτή των συνεχόμενων αναγνώσεων προέκυψε τελικά και η σκηνοθεσία του έργου με το σχήμα του κύκλου, που παραπέμπει στη δική μας λίμνη, και τις δέκα καρέκλες των ηθοποιών, που αποτελούν τελικά και το μοναδικό μας σκηνικό.

Όπως οι ήρωες του έργου προσπαθούν να παραμείνουν μαζί κατά τη διάρκεια ενός καλοκαιριού, παίζουν και τραγουδάνε, χωρίς να μπορούν ωστόσο να αποφύγουν τις συγκρούσεις που τους απομακρύνουν, έτσι και εμείς παλεύουμε να παραμείνουμε κοντά και να συντηρήσουμε τον κύκλο μας κατά τη διάρκεια αυτού του καλοκαιριού. Οι τέσσερις νέοι συνεργάτες ανανέωσαν πολύ το δυναμικό και τη δουλειά μας και προς μεγάλη μας έκπληξη και χαρά οι νέες σχέσεις που δημιουργήθηκαν βαδίζουν απόλυτα στα χνάρια του έργου.

Οι δοκιμές μας για τον “Γλάρο” μάς βρήκαν έναν χρόνο μετά από τη ματαίωση, λόγω πανδημίας, της προηγούμενης παραγωγής μας “Love and Information” κι ως εκ τούτου άνεργους κι ανενεργούς. Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε χωρίς να έχουμε την παραμικρή ιδέα για το αν ή πότε θα μπορέσουμε να παρουσιάσουμε τη δουλειά μας, μόνο και μόνο λόγω της τεράστιας ανάγκης μας να ξαναβρεθούμε στη σκηνή και να δουλέψουμε. Αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε τη διαδικασία των προβών, ανεξάρτητα από το αν θα μπορούσαμε τελικά να πραγματοποιήσουμε την παράσταση. Η ανάγκη μας δηλαδή να παραμείνουμε κοντά στο θέατρο και όσο το δυνατόν πιο δημιουργικοί μέσα σε αυτή τη δυστοπία ήταν το μεγαλύτερό μας κίνητρο. 

Προφανώς, οι πρόβες μας ήταν προσαρμοσμένες στη νέα συνθήκη, με τις μάσκες και τις αποστάσεις να δημιουργούν ένα πρωτόγνωρο περιβάλλον και μια ιδιαίτερη συνθήκη εργασίας. Λόγω της μάσκας και της δυσκολίας μετάφρασης εκφράσεων του προσώπου, κληθήκαμε να επανεφεύρουμε την έννοια της εκφραστικότητας, είτε δίνοντας παραπάνω έμφαση στο κείμενο και την κυριολεξία του είτε μεγεθύνοντας χειρονομίες για να αποτυπώσουμε μια αντίδραση. Φυσικά, αναγκαστήκαμε να προσαρμόσουμε ακόμα και την αναπνοή μας, τη διαδικασία της μουσικής πρόβας και του τραγουδιού.

Σε κάθε περίπτωση όμως, παρ’ όλες τις δυσκολίες, αυτές οι περίεργες για όλους μας πρόβες ήταν μία ανάσα από τον πολύμηνο εγκλεισμό και μία ελπίδα  ότι τα πράγματα θα επιστρέψουν, προσαρμοσμένα φυσικά, στη “ζωή”.

Την ίδια ελπίδα που έχουν και οι τσεχωφικοί ήρωες όταν επιστρέφουν στη λίμνη, δύο χρόνια μετά, όπου γράφεται η τελευταία πράξη του έργου, η οποία όμως ματαιώνεται ολοκληρώνοντας εν τέλει τον κύκλο.

C. for Circus

Μετάφραση: Ξένια Καλογεροπούλου

Σκηνοθεσία: Νικόλας Παπαδομιχελάκης

Δραματουργία: Άρτεμις Γρύμπλα

Σκηνικά – Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα

Φωτισμός: Εβίνα Βασιλακοπούλου

Μουσική: C for Circus

Ενορχήστρωση: Βαλέρια Δημητριάδου

Ειδικές κατασκευές: Αλέξανδρος Λόγγος

Βοηθός σκηνογράφου: Έλενα Μπούγου

Επικοινωνία: Ελεάννα Γεωργίου

Φωτογραφίες: Στέλιος Χουστουλάκης, Νικόλας Παπαδομιχελάκης

  

Διανομή

Αρκάντινα: Βαλέρια Δημητριάδου

Τρέπλιεφ: Βαγγέλης Αμπατζής

Σόριν: Νικόλας Παπαδομιχελάκης

Νίνα: Μαρία Μοσχούρη

Σαμράγιεφ: Σπύρος Χατζηαγγελάκης

Πωλίνα: Ειρήνη Μακρή

Μάσα: Χρύσα Κοτταράκου

Μεντβεντένκο: Άλκης Μπακογιάννης

Ντορν: Παύλος Παυλίδης

Τριγκόριν: Γιώργος Κισσανδράκης    

Μέρες παραστάσεων: 5, 6, 8, 10, 11, 14 και 15 Ιουνίου

Ώρα έναρξης: 21.15

Τιμές εισιτηρίων: 15€ κανονικό, 12€ φοιτητικό, 10€ ανέργων, ατέλεια.

 θέατρο Χυτήριο (Αυλή)

Ιερά Οδός 44, Γκάζι

2103412313
ΠΗΓΗ

C for Circus (Ομάδα Θεάτρου)

https://www.facebook.com/cforcircus/