Να φεύγεις, αλλά πώς να φεύγεις! Το πράγμα θέλει μεγάλη προσοχή.
Γιατί
ο ορισμός αυτός είναι τορπίλλι που το παίζει στα χέρια του μικρό παιδί.
Το παίζει στα χέρια του και δεν ξέρει τι είναι... Ο Γιωργής τ’
Αποδέλοιπο, που λέει ο Μυριβήλης.
Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις έτσι, που η σφαγή που θα νιώθεις να είναι πολύ πιο σφαγερή από τη σφαγή που νιώθει ο σύντροφος που αφήνεις.
Αν
εκείνος πονάει τρεις, εσύ να πονέσεις εννιά. Εδώ σε θέλω, κάβουρα, που
λένε, να περπατάς στα κάρβουνα. Χόρεψες ποτέ σου το χορό του αναστενάρη,
χωρίς νά 'σαι αναστενάρης;»
Ο έρωτας είναι γνώση.
Ο έρωτας είναι ευγένεια και αρχοντιά. Είναι το μειδίαμα της σπατάλης ενός φρόνιμου Άσωτου.
Πως
η φύση ορίζει το αρσενικό να γίνεται ατέλειωτη προσφορά και θεία
στέρηση για το θηλυκό. Το θηλυκό να κυνηγάει τις τύψεις του. Στον έρωτα
όλα γίνονται για το θηλυκό. Η μάχη και η σφαγή του έρωτα έχει το νόημα
να πεθάνεις το θηλυκό, και να το αναστήσεις μέσα στα λαμπρά ερείπια των
ημερών σου.
Πάντα
σου μελαγχολικός και ακατάδεχτος… Στη σωστή ερωτική ομιλία το θηλυκό
δίνει το ύφος της σάρκας και το αρσενικό τη σύνεση της δύναμης. Μιλώ για
τα καράτια κοντά στα εικοσιτέσσερα. Για στήσιμο πολύ μεταξωτό. Και το
μετάξι μόνο ζωικό παρακαλώ. …
Το
πρώτο λοιπόν είναι πως όταν το θηλυκό είναι θηλυκό, την ευθύνη για να
γίνει και να μείνει ως το τέλος σωστή η ερωτική σμίξη την έχει ο άντρας.
Πάντα όταν φεύγει η γυναίκα, θα φταίει ο άντρας. Να το γράψετε να
μείνει στον αστικό κώδικα.
Δ. Λιαντίνης - "Γκέμμα".
