Tα βράδια που κοιμόσουν /άνοιγα κρυφά τις πόρτες των ονείρων σου/με το αντικλείδι της σιωπής ...
Πλημμύριζα απο το''άχραντο δάκρυ '' του 'Ερωτα
Μεταλάμβανα τα ''μυστήρια '' της Αγάπης
Πεθαίνοντας στα πιο όμορφα τραγούδια /αυτά που δεν σου τραγούδησα... ΠΟΤΕ...
Δεν έμαθες ποτέ ...
Πόσες φορές η σκέψη μου κοιμήθηκε μαζί σου /στα νησιά τα Παραδείσια /των αμέτρητων μικρών ΘΕΩΝ....(Μ.Λαμπράκη)
