Απουσία -Ούτε πληγή /ούτε τραύμα ...

Δεν ξέρω τι περιμένω - πάντως όχι να 
φανείς 
αφού η απουσία σου (η απουσία σου) έγινε τρόπος ζωής.

*"Δωσ' μου τη σύνεση θεά, 
όχι όσον έρωτα ποθώ....
μα όσο αντέχω."(Β' Στάσιμο της Μήδειας του Ευριπίδη)

Στο δοξάρι της νύχτας /κρεμάστηκε απόψε το φεγγάρι
Μικροί ερωδιοί /αναγγέλουν τον ερχομό της καινούργιας μέρας 
Εδώ/ τα όνειρα πολεμούν για  να κερδίσουν/ το πρώτο χαμόγελο του Ηλιου.
Η απουσία σου ένα καρφί στη μνήμη 
Ούτε πληγή /ούτε τραύμα 
Ποια αέναη σιωπή να νιώσει τον πόνο /που σταλάζει κόμπο /κόμπο το δάκρυ της ψυχής;
Κι εσύ μέσα μου μια μπόρα/που δεν λέει να ξεσπάσει..
Βρέξε θεέ μου να γίνει όαση / η έρημος της Αγάπης.(Μαρία Λαμπράκη)

Ναυαγοί σε στέρεο έδαφος

Δυο βήματα που δεν τολμήσαμε ...
Σταθήκαμε απορημένοι να κοιτάζουμε το μακρινό ορίζοντα /σαν το μετέωρο βλέμμα του πελαργού.
Αλυχτούσαν μέσα μας οι «Ανείπωτες λέξεις».
Βουλιάξαμε στην σιωπή...
Δυο μέτρα βλέμματος απόσταση ...
Δώσαμε τα πάντα να κρατηθούμε στην επιφάνεια μας πήρε στο βυθό η δίνη του Πάθους 
Ναυαγοί σε στέρεο έδαφος ....
 Κάτι διάφανες ψυχές /σωσίβια '' ήταν παντού /κρατηθήκαμε γερά... 

Κι όταν βγήκαμε στην επιφάνεια ...Κανείς δεν αναγνώρισε το τοπίο ...

Τι κρίμα και ήταν μόλις δυο μέτρα βλέμματος η στεριά...(Μαρία Λαμπράκη)