Φθινοπωρινή νύχτα

Θυμάμαι...

Άπλωνε δίχτυα το φεγγάρι
αποθερίζοντας
τα τελευταία ίχνη του Καλοκαιριού
πάνω σε νωπά βήματα
στην βρεγμένη άμμο
Ο φλοίσβος των κυμάτων
ένα τραγούδι σιγανό
και συνάμα
Ερωτικό...

Θυμάμαι...
Στεκόμουν στην άκρη της θάλασσας
αναδυόμουν μέσα σ' όνειρο
ως να έπαυα να υπάρχω
Είχα την αίσθηση...
Εκεί συναντηθήκαμε, κοιτώντας με
ίσως είναι το βλέμμα σου
το μόνιμο μου όνειρο
Γεμίζει με φως η ψυχή μου
αυτό το βλέμμα αναζητώ
ανάμεσα σε τόσα άλλα
Για να μου πει:<<εγώ σε περίμενα.
 Πάντοτε σε περίμενα.>>
(Μαρία Λαμπράκη)

Γρήγορα που σκοτεινιάζει...Φθινοπώριασε

Γρήγορα που σκοτεινιάζει...
Φθινοπώριασε
Η νύχτα απλώνει από νωρίς σεντόνια δίχτυα,
είναι η ώρα που βγαίνει στην επιφάνεια η επιθυμία.
'Ολα παίρνουν το σχήμα σου
Η απουσία καταλαμβάνει την ακίνητη ροή του χρόνου,
ανοίγοντας την πόρτα της απόστασης 
παραμερίζοντας την τέφρα των ημερών...

Γρήγορα που σκοτεινιάζει...
Φθινοπώριασε
Κι εσύ;
Ακροβατείς στην κόψη του ελάχιστου
εισπνέεις τις ανάσες μου
εκπνέεις  τις απόκρυφες στιγμές μου.
Δεν λες τίποτα με κοιτάζεις βαθιά μέσα στα μάτια 
κι αυτόβουλα παραδίνομαι στου Ερωτα σου το μαχαίρι το ηδονικό ...

Γρήγορα που σκοτεινιάζει ...Φθινοπώριασε
Τις νύχτες πάντα του χεριού σου /με είχες..

Φύγε ...
φύγε απ' τα μάτια μου....
Γιατί αν αρχίσουν τα δάκρυα 
θα γίνουν Ωκεανός και θα πνιγούμε.(Μαρία Λαμπράκη)