Σελίδες

Τρίτη 8 Απριλίου 2014

Εσύ, Μαρία,(Μαγδαληνή) εσύ ανύψωσες την Εύα (Λίνα Νικολακοπούλου)


Magdalene by El Greco

 Ενα συγκλονιστικό κείμενο της Λίνας Νικολακοπούλου!

Εσύ, Μαρία, εσύ ανύψωσες την Εύα.
Της Λίνας Νικολακοπούλου στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» της 22-23/4/1995
Ποτέ δεν αγάπησα, δεν ταυτίστηκα , δεν ενστερνίστηκα το προπατορικό αμάρτημα και τις ζωγραφιστές του εικόνες. 
Το πριν και το μετά του. 
Ένας Αδάμ και μια Εύα πρώτα αθώοι κι αδαείς μεσ’ στο παράδεισο, μετά φριχτοί κι άθλιοι, ντυμένοι με τη γύμνια τους και το σκοτάδι της δαγκωνιάς της γνώσης, να πορεύονται στο πουθενά της πλάσης.
 Με πόνους να γεννήσεις τα παιδιά σου. Υπάρχει άραγε κι άλλος τρόπος;
Με το αίμα σου και τον ιδρώτα σου να καλλιεργήσεις τη γη. 
Δηλαδή πως αλλιώς να δαμάσεις αυτό που σε ξεπερνάει, το ανερμήνευτο.
 Για μένα, Παράδεισος και άγνοια δεν πάνε μαζί. 
Το φως έχει βαρύτητα κι αξία μονάχα σε συνδυασμό με το σκοτάδι. Όλα είναι διπλά. 
Το καλό και το κακό, η ζωή κι ο θάνατος, η ζωή που δεν είναι ζωή κι ο θάνατος που δεν είναι θάνατος.
Το παραμύθι του Θεού του τιμωρού μόνο αποστροφή και απόγνωση γεννούσε στην ψυχή μου.
Caravaggio – Martha And Mary Magdalene
 Αυτή η οριστικά κομμένη γραμμή της επικοινωνίας και της συνάντησης θνητού και Αιώνιου, μ’ όλο το λάθος στην πλάτη του ανθρώπου φορτωμένο , αυτό το δείγμα ζευγαριού που μ’ ένα φίδι ατέλειωτα θα γεύεται την πτώση, ήτα πολύ βαριά Διαθήκη κι ανελέητη. 
Πολλά χρόνια μετά, πολύ πρόσφατα τώρα, με δεδομένη εμπειρικά την ορθόδοξη πίστη μου, ξαναγυρίζω στις πηγές να καταλάβω και να μετα – λάβω της Ευαγγελίας το χαρμόσυνο μήνυμα που έφερε στον άνθρωπο ο Χριστός στα λόγια και στο βίο του.
Για την ανύψωση του κόσμου στο Ανάστημά Του, την Ανάσταση της Αληθείας την Τρίτη μέρα κατά τας γραφάς, την ένθεή μας φύση.
Titian: The Repentant Mary Magdalen
 Καινή η Διαθήκη, με καινούργια μάτια κι εμείς να την διαβάσουμε,
 Στα μάτια της Μαγδαληνής είδα τα δάκρυά μου. Θες πόρνη, θες ελεύθερη, γι’ άλλους δαιμονισμένη. 
Μα πάνω απ’ όλα ανθρώπινη, που ανύψωσε την Εύα.
 Σημείο αναφοράς πολύτιμο κι αναίτια για όλους μας κρυμμένο. 
Το μεγαλείο της γυναίκας που βυθίστηκε στη φύση της, για ν’ ανεβεί απ’ το μηδέν και να βρει το Ένα.
 Όχι που τη διαλέξανε, μα διάλεξε εκείνη το τι και ποιον περίμενε να βρει και να πιστέψει.

Mary Magdalene

Artist: Guido Reni
 Δαίμονες είναι οι αισθήσεις, πέντε τον αριθμό. Δαίμονας η επιθυμία, δαίμονας και η οργή της γνώσης. Το σύνολο επτά.
Δεν τους παλεύεις με τα όχι και τα μη. Μονάχα με το είμαι. 
Είμαι κομμάτι από την ύλη αυτού του κόσμου. 
Είμαι το χάος και το φως, είμαι ο δίπλα, είμαι εσύ, είμαι ο Λόγος, είμαι η Άνοιξη και ΕΙΝΑΙ η Αγάπη.
Την είδε η Μαγδαληνή τη Σταύρωση Του δίπλα στην Παναγία Μητέρα Του, άντεξε την ζωή μετά τον θάνατό Του.
El Greco
Doménicos Theotokópoulos
El Greco
Doménicos Theotokópoulos

Christ Appearing to Mary Magdalene
Artist:     Pietro da Cortona (Pietro Berrettini)
Location:     Hermitage Museum
 Έτρεξε άφοβα στον τάφο του κι είδε αγγέλους που της είπαν για την Ανάσταση. 
Κι όταν της φανερώθηκε με το λεπτό Του σώμα, σ’ αυτήν τα πρόσφερε τα τελευταία λόγια Του, και το ποτέ ξανά στο αντάμωμά τους, μέχρι το τότε μιας αλλιώτικης συνάντησης.


Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Mέχρι το τέλος η ψυχή


Mariska Karto fotografia

Αφιερωμένο
Στα ανομολόγητα πάθη
Στα λάθη τα εκούσια
Στης νύχτας τη σιωπή
Kamille Corry 1966 | American Figurative painter

                 Αrt by- Kamille Corry
                        

                          Στις σταυρωμένες αγάπες
                           Που δεν καταδέχτηκαν
                           Κανένα, Σίμωνα,
                           Να τους σηκώσει
                           Το Σταυρό 

Στους Ερωτες 
                           Που ''εξέδυσαν τα Ιμάτιά''τους
                            Πριν, οι πραίτορες τα παίξουν στα ζάρια.

Στο φιλί της προδοσίας 
"πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις''


Στα πουλιά
που έμειναν όταν όλοι
αποδημούσαν για το Χειμώνα.

Στα τραγούδια
που μπορούν ακόμα
να πληρώνουν το αντίτιμο
στο θυσιαστήριο του 'Ερωτα...    
 
          

Μέχρι το τέλος η ψυχή....

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου


Μέχρι το τέλος η ψυχή
κι όμως πηγαίνει και πιο κει
καλά που βρέθηκες εσύ
να μου την ταξιδέψεις

και μη σε νοιάζουν τα λεφτά
αν μ' αρνηθείς ως τις εφτά
θα περισσέψουν αρκετά
τριάντα θα ξοδέψεις

όχι που τρέμω το σταυρό
αλλά που δεν μπορώ να βρω
χρυσά καρφιά που να αξίζουν τη θυσία


δε φεύγω για παλικαριά
αλλά που μού 'πεσε βαριά
μες τον Παράδεισο η τόση προδοσία

δε σού ζητάω να πληρωθώ
μονάχα όταν σταυρωθώ
άσε με ν' αναμετρηθώ
μ' αυτά που σέ πονάνε

κι άμα γυρίσεις νικητής
θα χεις καρδιά να κοιμηθείς
αυτούς που φεύγουνε νωρίς
ποτέ δεν τούς ξεχνάμε


όχι που τρέμω το σταυρό
αλλά που δεν μπορώ να βρω
χρυσά καρφιά που να αξίζουν τη θυσία

δε φεύγω για παλικαριά
αλλά που μού 'πεσε βαριά
μες τον Παράδεισο η τόση προδοσία

Μέχρι το τέλος η ψυχή
κι όμως πηγαίνει και πιο κει...