Eρημα κορμιά χωρίς φεγγάρια

Eρημα κορμιά χωρίς φεγγάρια
Ερημος δίχως θάλασσα
Θάλασσα της Αγάπης
Θρήνος στο φόντο
Σε ανύπαρκτο Ερωτικό τοπίο...

 Εντός μου η παρουσία σου
Χωρίς αρχή και τέλος
Στο άχρονο τώρα
Το πάντα το άπιαστο
Στο ελάχιστο να δίνεσαι
Ν΄ ανοίγεις φτερούγιες
Και να με σώζεις
Στο σώμα σου επάνω

Ετσι που ετερόφωτα λάμποντας
Απο τη μοναξιά μου βγαίνω
Και μέσα σου
Τη μήτρα μου βρίσκω...
(Μαρία Λαμπράκη)

Σαν επίκληση /σαν προσευχή

 

Πάντα στην άκρη της Θάλασσας /το αναπάντεχο συμβαίνει ...

Ωρες πολλές /κοιτούσα με έκσταση πως άνοιγε την αγκαλιά της ''αφρίζοντας''/στο τραγούδι του Ανέμου..

Ενα σπασμένο κοχύλι στην άμμο/''μαρτυρούσε'' τα μυστικά του στ' απομεινάρια του Καλοκαιριού.
Πως μοιάζει ο Ερωτας με κοχύλι μικρό/στην άμμο κρυμμένο..
Eκεί κρύβει τα ''ακριβά του λόγια'' ο αγέρας /για τους ταπεινούς προσκυνητές ...

Οσπου το ανέφελο τοπίο ''σκοτείνιασε'' ξαφνικά 
Ενα μολυβένιο σύννεφο έκρυψε για λίγο/ τις καυτές αχτίδες του Ηλιου.
Ηταν άραγε η σκέψη σου /που ήρθε να μ' ανταμώσει;

Σαν επίκληση βγήκε στα χείλη μου /μια προσευχή...
Βρέξε θεέ μου ...Βρέξε ...
Να γίνει όαση η έρημος της Αγάπης ...(Μαρία Λαμπράκη)