Ανείπωτα λόγια

''Το ξέρω πως τα πήρε πια η βροχή

τα λόγια που ποτέ δε μου'χες πει

Μα εγώ τα καταλάβαινα

παιδί και μεταλάβαινα

του έρωτά σου τ'άχραντα μυστήρια''

Ασήκωτο βάρος η σιωπή /για τις λέξεις /που τάχτηκαν να υπηρετούν /τη δύναμη του λόγου....

Μα, κι η σιωπή μια λέξη είναι /για χάρη σου ξανάπεσα σ'αυτές....

Οπως αναφέρει και ο Τάσος Λειβαδίτης :''Κάποτε θα μας πνίξουν τόσα ανείπωτα λόγια"

...ο ουρανίσκος μου είναι

ένα μικρό κοιμητήρι όπου σαπίζουν

χιλιάδες ανείπωτα λόγια.

'Ετσι θα περνούν οι μέρες...

Στον κυκλώνα της αθόρυβης αναζήτησης /δυνητικά περιστρέφομαι.
Τεμαχίζω το χρόνο .

''πες μου αν μ' αγάπησες όσο η νύχτα την 
σιωπή''
H νύχτα οχυρώνει τη σιωπή μου...
Ο,τι είπες γράφτηκε στην άμμο /πέρασε 
πάνω της ο αμείλικτος χρόνος /ο καιρός ο
 θεριστής ..Έσβησε όλα τα ίχνη...

Αύριο θα ταξιδέψουμε μαζί σε κάποια άλλη διάσταση/ θα μας πληγώνει ένας ήλιος λαμπερός / και μια ξένη θάλασσα θα μας χωρίζει.
'Ετσι θα περνούν οι μέρες...
Κι εγώ ;
Πάντα  θα αναζητώ το πρόσωπό σου στο δικό μου / που  το πήρες φεύγοντας ...(Μ.Λαμπράκη)